Kazimierz Dąbrowski
Edmonton, december1977
Kazimierz Dąbrowski (1902 -1980), de grondlegger van 'Positive Disintegration Theory' was een Poolse psychiater,
neuroloog, klinisch psycholoog, filosoof, pedagoog en psychotherapeut. Zijn TPD-theorie handelt over de persoonlijke
ontwikkeling van hoogsensitieve en -begaafde personen, dwars door de levenspijn heen. Dit desintegratieproces houdt in
dat de primaire psychische structuur uiteen valt waarna een hogere structuur- en bewustzijnsniveau zich ontwikkelt.

Zijn hele leven, via diverse wegen en bronnen, trachtte Dąbrowski het mysterie van de menselijke psyche te ontrafelen.
Zijn baanbrekende onderzoeken verrichte hij voornamelijk in de Verenigde Staten. Hij introduceerde er een nieuwe stroming in
de geestelijke gezondheidszorg [de psychische hygiëne] en had een groot aantal publicaties op zijn naam staan.
Gedurende 1935-1949 leidde Dąbrowski het Instituut voor Psychische Hygiëne in Warschau (door hemzelf opgericht). Hij stichtte
tevens een rehabilitatiecentrum voor patiënten met ernstige trauma's en verrichtte daar onderzoek ter onderbouwing van zijn
concepten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vonden veel artsen, psychologen en pedagogen hun toevlucht in dat centrum.

Na de Tweede Wereldoorlog verbleef Dąbrowski opnieuw in de Verenigde Staten en participeerde er in een aantal
onderzoeken op het gebied van psychische hygiëne en kinderpsychiatrie. Zijn bevindingen trachtte hij later te introduceren in
zijn geboorteland [Polen]. Dat werd echter door het toenmalige politieke regime machtig tegengewerkt.
Veel van Dąbrowskis initiatieven op het gebied van psychische volksgezondheid in Polen zijn gerealiseerd dankzij de
financiële middelen uit het Rockefeller Fonds (USA). Een van die initiatieven was Dąbrowskis Hoge School voor Psychische
Hygiëne. Deze instelling werd, na een korte bloeiperiode, ernstig tegengewerkt door het stalinistische regime. In die tijd
werkte Dąbrowski als neuroloog in een kindercentrum [Rabka] en als psychiater in diverse klinieken.

Pas na de politieke doorbraak (1956) kreeg Dąbrowski meer ruimte voor zijn innovatieve activiteiten en het lukte hem naar
zijn eigen kliniek (Zagȯrze) terug te keren. Later kreeg hij nogmaals een uitnodiging uit de Verenigde Staten, dit keer van
zijn goede vriend Abraham Maslow (om de leerstoel bij de University of Cincinnati te komen bekleden). Wegens persoonlijke
omstandigheden is dit niet doorgegaan.
De bevindingen van Dąbrowski genieten heden een renaissance in tal van westerse landen. Aan zijn theorie zijn er ook veel
internationale conferenties gewijd - in de Verenigde Staten, Canada, Australië en Polen.
(bij Warschau).
-