Levensboom

Mijn levensboom - mijn zoektocht

Psycho-spiritueel perspectief

Ik ben geboren in Polen, medio de vorige eeuw, en groeide op in een goed gesitueerd ondernemersgezin

(tuinbouw). Vanuit een strenge katholieke opvoeding ben ik voorbij gegaan aan wie ik in wezen ben. Mede door

een ontwrichtende gebeurtenis in de vroege jeugd (ca. 9 j.) waar een taboe op rustte, werd mijn basisveiligheid

aangetast en mijn gevoel uitgeschakeld. Sindsdien leerde ik vooral hoe te overleven, door me zo 'volwassen'

mogelijk te gedragen en heel erg mijn best te doen. Ik volgde de gangbare paden, voldeed aan de normen en

verwachtingen van anderen en raakte ver van mijn krachtbron af.

Via diverse wegen en strategieën trachtte ik dan mijn zelfbeeld te herstellen en mijn eigenwaarde terug te

vinden. De vele omzwervingen brachten mij kostbare levenslessen. Op grond van mijn ervaringen schets ik

hierbij de fasen van mijn innerlijk proces, met inachtneming van de TPD-bespiegeling (positieve

desintegratietheorie). NB. De grafische weergave van het verhaal wordt enkel in PowerPointpresentaties

weergegeven (dus niet op deze site).

De context
Mijn ouders trouwden in 1945. De impact van de WO II op hun mentale en emotionele gesteldheid was enorm. De persoonlijke verliezen - aan dierbaren, dromen en idealen - werden hen ook niet bespaard. Zij troostten zich met de kansen die ze kregen om een nieuw leven op te bouwen en met het kroost dat zich aandiende. Voor de emotionele ontwikkeling en (h)erkenning van elkaars eigenheid was er nauwelijks plaats.

Van kinds af aan had ik een grote leerhonger, verbeeldingskracht en interesse in het ontdekken van het verborgene achter het zichtbare. Ik wilde ook bijdragen aan het geluk van mijn ouders en toen het misging, een akelige omslag eigen schuld dikke bult] - raakte ik verstrikt in een loyaliteitsconflict en viel ten prooi aan (zelf)afwijzing. Het onvrijwillig buigen voor de kerkelijke autoriteit heeft me een verstikkende kwelling opgeleverd.

Innerlijke strijd
De akelige events werden diep verdrongen en het leven ging verder. Mijn overlevingsdrang bracht mij - dankzij mijn cognitief vermogen en conformisme - ver genoeg om waardering van de sociale omgeving te oogsten. Maar diep van binnen knaagde er altijd een onbestemd gevoel. Een pijnlijke leegte met allerlei onbewuste invloeden als angst, onzekerheid en besluitloosheid. Een crisis was onvermijdelijk, met een neurologische opname die slechts een tijdelijke verlichting teweegbracht.

De donkere nacht Het onbewuste zoeken, dat zich manifesteerde als een strategische gerichtheid op de wereld, bracht me een nieuw perspectief in Nederland (sinds 1981). Na een tijd kwam echter de 'ondergrondse' ballast naar boven en het keurige, zorgvuldig opgebouwde zelfbeeld (van inmiddels echtgenote en moeder) stortte in elkaar. Er brak een fase aan - the dark night of the soul - waarin ik op mezelf werd teruggeworpen. Geconfronteerd met intense angsten, schuldgevoelens en aspecten van mijn persoonlijkheid die niet deugden. Het ego vocht er tegen om zijn ondergang te voorkomen. Na een lange strijd leek er voor mij geen andere weg te zijn dan een nederige overgave aan de Bron van Licht en Leven. Er ontkiemde een levensvisie, een persoonlijk doel en een verlangen om het na te streven.

Transformatie

Daarna begon het verlate verwerkingsproces. Een lange weg van het doorleven van opgekropte emoties en intense angstgevoelens. Van binnenuit diende zich de noodzaak aan om de zin van het leven te herdefiniëren, het vertroebelde waardensysteem te overdenken, in twijfel te trekken en te herzien. De intense angst die zich daarbij manifesteerde, vloeide voort uit de aanhoudende zelftwijfel over de vraag of de gekozen levenskoers en de basale overtuigingen de juiste zijn. Er trad een waarde verschuiving op en verdieping van het bestaande morele systeem. In geval van religie betekende dat de overgang van het dogmatische geloof tot een diepere persoonlijke keuze.

Niet zelden kwam ik nog vast te zitten, zoekende naar een bron van inkomsten en naar mijn plek in de samenleving. Gelabeld met een 'psychische beperking' ontdekte ik de subcultuur van een sociale werkplaats en kreeg er de moeilijkste levenslessen. De intensiteit van negatieve emoties was soms zo overweldigend dat het functioneren er ernstig door werd belemmerd.

Het leven bood mij voorts ervaringen van beproeving en loutering die ik nodig had om mijn groeiproces te voltooien. De oude, pijnlijke gevoelslagen transformeerden tot een andere gevoelskwaliteit. Er kwam ruimte voor een nieuwe staat van Zijn.

‘Want wat baat het een mens, de hele wereld te winnen en aan de ziel schade te lijden.’ (Marcus 8:36)